Reisverslag winter 2012
Beste vrienden en belangstellenden van KOP,
In het najaar was ik weer in Kenia, samen met Audrey en Els om te kijken hoe het gaat in Kiandutu en wat we met elkaar hebben kunnen bijdragen aan het verbeteren van gezondheidsproblemen in deze sloppenwijk. Wederom een indrukwekkend bezoek. Het is zo zichtbaar wat er is veranderd en hoe we met Macheo daar in samenwerken. Dagelijks bezoekt Macheo KOP en met behulp van onze sponsoren bereiken we hier heel veel mensen. Ik zal jullie in deze nieuwsbrief weer meenemen naar een bezoek in Kiandutu.
Tanden en kiezen trekken op KOP Op een zaterdag zijn er door de Kilimonbogo Dental Clinic bij ruim 120 mensen tanden en kiezen getrokken. Een grote uitdaging, Els gaf de verdoving en Rachel, een Keniaanse tandarts, trok de rotte kies of tand er uit. Bijgestaan door de lokale assistenten; Bernard liet de mensen ook zien hoe ze de tanden moeten poetsen. Audrey en ik verzorgden de administratie en de logistiek. Met heel veel dank aan Els is dit project weer zo goed verlopen, zoveel mensen, zo snel behandeld, en met zoveel vrijwilligers van KOP en Macheo. Geweldig om dit met de lokale mensen te organiseren, ieder had een taak. Het was en indrukwekkende dag.
De huisbezoeken waren voor mij wel even schrikken, er waren namelijk een aantal mensen overleden, die ik daarvoor ook had bezocht en waarvan ik zo benieuwd was hoe het ging… Het is ook wel heel zwaar om daar in een hut te liggen, dag in dag uit, geen daglicht, geen elektriciteit en afhankelijk van de nurse die langskomt met medicijnen en verbandjes. Grote bewondering heb ik voor deze zorg aan huis. De verbandtas van het ziekenhuis wordt intensief gebruikt, er wordt dagelijks gerapporteerd in een dossier hoe het gaat. Gelukkig zijn er ook patiënten die wel beter zijn geworden en weer rondlopen in Kiandutu. Ook is er een rolstoel aangeschaft voor Margaret, de 28 jarige moeder van 2 kinderen met een dwarslaesie. Leonie (een vrijwilligster en fysiotherapeut) leert deze mensen goed hoe ze met krukken kunnen lopen en hoe ze vanuit bed in de rolstoel gaan. Ik zie deze dagen zoveel mensen die ziek in hun hut liggen, af en toe is het slikken omdat de omstandigheden zo slecht zijn en er geen geld is voor een adequate behandeling in het ziekenhuis. Ook kinderen met syndromen, een kindje met leukemie, kinderen met rachitis, vergroeiingen. Vaak zo schrijnend, met beperkte middelen probeert KOP het leven dragelijk voor hen te maken en daar waar mogelijk verwijst men de kinderen door naar het ziekenhuis. Het lijkt wel of er een enorm tekort is aan vitamine D. De social workers van Macheo en KOP; Gladys , Okoth en Judy begeleiden ons door Kiandutu en weten waar de nood groot is. Het is me steeds weer een raadsel hoe deze mensen ons door Kiandutu kunnen leiden, allemaal weggetjes, vuilnishopen, een wirwar van kruip-door-sluip-door paadjes en dan zijn we weer in een ander gebied van Kiandutu. En oh wat veel aangrijpende gevallen. Moeders die ziek zijn, geen geld hebben, toch eten nodig hebben voor hun kinderen, het is niet te bevatten. Bij de lokale marktkraampjes koop ik voor 1 € eten, groente en meel, zodat ze een paar dagen voor uit kunnen. Realiseer je dat je zo op je visites 10 € uitgeeft om 10 gezinnen te helpen… Wat wordt dit gewaardeerd door hen. Deze dagen raakt me vooral het gezin met twee kinderen die alle twee aan een syndroom lijden, waarvan niemand in de gaten had dat er iets was.
Deze kinderen worden intussen vervolgd in het ziekenhuis, de ouders krijgen hierbij hulp van KOP en Macheo. Er zijn zoveel zorgelijke, trieste gevallen, veel ellende door illegale drank- stokerijen en misbruik, dit geeft veel verdriet. Vrouwen verkopen hun lichaam om weer wat geld te hebben om te drinken, daardoor verwaarlozen ze de kinderen. De social workers hebben een goed inzicht in deze kritische gevallen en proberen hierin te begeleiden met hele strakke afspraken. Sommigen willen zo graag anders en doen ook hun best om er iets van te maken. De hulp van Gladys en Okoth is hierin van groot belang. Het aantal HIV+ en TBC patiënten is groot in Kiandutu, intussen bestaat er wel behandeling, maar niet iedereen is therapie trouw. Ook daar wordt door de nurse op gecontroleerd. De bezoeken aan het ziekenhuis worden nagelopen en gerapporteerd. Zo houdt KOP zicht op de ontwikkelingen. Het is goed hier te lopen met Joan, onze contactpersoon vanuit Macheo. Iintussen kennen de mensen me als ‘mzungu’ (blanke) al goed. Ik weet dat het allemaal moeilijk over te brengen is, als ik daar loop zou ik willen dat ik jullie mee kon nemen om te ervaren; je ruikt, je proeft en je ziet het verdriet, de armoede en de ellende, ik beleef het intens!
Het ondervoede eindprogramma (MCP = malnutrition childrens program) is intussen professioneler opgezet. Het speelgoed wordt goed gebruikt, er is een assistent moeder die helpt Ann met de kinderen. Ann kookt goede voeding en leert de moeders hoe ze dit moeten doen. Ann geeft de moeders voorlichting over hygiene en bereidingen. De ruimte ziet er al aardig uit, maar het blijft een klein, somber hok waar veel te veel kinderen zijn. De leefruimte is 3 bij 3.5 meter en daar zitten, lopen, eten en spelen ongeveer dagelijks 15 kleine kinderen. Daartussen door lopen de werkers…Hier gaan we op korte termijn veranderingen aanbrengen met behulp van een grote sponsor van KOP; Estia. Het is fantastisch als je ziet dat deze kinderen zich veel meer zijn gaan ontwikkelen, ze zijn echt vrolijker, sommigen gaan al praten, zingen en ook de motoriek gaat vooruit doordat ze groeien en de juiste voeding krijgen. Leonie leert veel oefeningen aan de moeders. Als het lukt, gaan de kinderen na drie maanden uit het programma en dan moeten de moeders zelf zorgen voor goede voeding. Hierbij worden ze geholpen door KOP & Macheo. Ze krijgen begeleiding bij het opstarten van een bedrijfje om zo inkomsten te genereren. Hiervan kunnen kinderen naar school en is de moeder n staat om goed voor de kinderen te zorgen.
De schoolklas wordt door juf Julie gerund, ze doet het op een natuurlijke, strenge en vrolijke manier. Er zijn kinderen in de klas van 7 tot 12 jaar, die in een paar maanden worden klaargestoomd voor de lagere school, ze kunnen dan letters en cijfers herkennen en kleine woorden maken. Daarna gaan ze (als ze het examen goed maken) met de social worker naar de school waar ook een voedselprogramma is. Het is prachtig om te zien, hoe kinderen die nog nooit naar school zijn geweest worden geleerd wat manieren zijn, hoe je een hand geeft, wat belangrijke omgangsvormen zijn. Deze kinderen leefden altijd op straat, zwierven rond. De meeste hebben geen ouders en leven bij oma of andere familie. Voor de 7 nieuwe kinderen hebben we uniformen gekocht. Wat een feest om met hen naar de markt te gaan en te zien hoe ze een uniform passen, schoenen en kousen krijgen. Ze waren nog nooit buiten Kiandutu geweest. Met dank aan de sponsors.
Het moeder-kind programma Een dag op huisbezoek met Gladys, om de pas bevallen moeders en hun baby te bezoeken en de zwangeren te controleren. Wat zijn deze pas bevallen moeders krachtig, na een paar dagen lopen ze met de baby in een doek alweer rond om te zorgen voor eten en de andere kinderen. Een kraamtijd kennen ze niet, het leven gaat na de bevalling gewoon door. Gladys stelt vragen, kijkt of het echt goed gaat en verwijst de zwangeren naar het ziekenhuis. Er zijn heel veel tienermoeders in Kiandutu; we hebben jonge meisjes bezocht, die geen partner hebbe. Ze zijn aangewezen zijn op hun familie die samen met hen de zorg draagt voor de baby. Hiermee is het zorgeloze leven van jonge meisjes voorbij, geen school meer, nu alleen nog maar overleven. Op KOP wordt voorlichting gegeven aan de aanstaande moeders. Dit wordt goed bezocht, ze krijgen door middel van tekeningen te zien hoe de bevalling zal gaan. Soms komt er een vroedvrouw om dit te vertellen, een andere keer vertelt Gladys het. Het is zo de moeite waard. Teresa is een nurse vanuit het Thika District Hospital die ook heel enthousiast de vrouwen laat zien wat het betekent om een kind te krijgen en geeft hen tips mee. Ook vertelt Teresa alles over familyplanning, mede door haar toedoen zijn er vele vrouwen gesteriliseerd in het Kiandutu Hospital. Intussen werkt Teresa weer op KOP, waar we heel blij mee zijn!
Waar gaat het geld van KOP naar toe en waar richten we ons op en wat is daarvoor nodig.
–
Moeder-Kind programma; hiervoor wordt door twee vrijwilligers / ambassadeurs van KOP een actie opgezet om de vrouwen te ondersteunen om in het ziekenhuis te bevallen. Kosten zijn 20 € per
–
Verder gaan we voor de ondervoede kinderen het verblijf verbeteren, zowel de inrichting als de voeding willen we naar een hoger plan trekken. (Estia)
–
Huisbezoeken meer uitbouwen en ondersteunen van de social workers en de nurse die hiervoor middelen en kennis nodig
–
De schoolklas voorzien van de juiste middelen, materialen en
Het is fantastisch dat we zoveel steun krijgen en gesponsord worden door jullie allen. Daardoor kunnen we doen wat we doen. Iedere euro die we binnenkrijgen gaat naar KOP. De reis en het verblijf zijn kosten die ieder voor zich betaalt. Op deze manier gaat alles naar KOP; het KIANDUTU OUTREACH PROJECT.
Namens de bewoners en medewerkers van Kiandutu; heel veel dank voor jullie steun. Voor allen een fijne Kerst en alle goeds en gezondheid voor het nieuwe jaar.
Uw bijdrage is van harte welkom op: ING NL55INGB0003655057 t.a.v. Stichting KOP
Asanti sana,
Jannie Meijer-Martens, voorzitter bestuur van KOP
