Reisverslag zomer 2014
50549
portfolio_page-template-default,single,single-portfolio_page,postid-50549,theme-cabin,cabin-core-1.0.1,woocommerce-no-js,select-theme-ver-3.1.2,ajax_fade,page_not_loaded,,smooth_scroll,paspartu_enabled,paspartu_on_top_fixed,paspartu_on_bottom_fixed,wpb-js-composer js-comp-ver-6.0.1,vc_responsive
 

Reisverslag zomer 2014

Reisverslag zomer 2014

Beste vrienden en belangstellenden van KOP,

 

Dit jaar ben ik al weer 3 keer naar Kenia geweest, de laatste keer was onze oudste zoon: Tijmen mee. Wat een ervaring voor hem en wat een indrukken heeft hij opgedaan. Mooi om dit ook samen met René en met al onze kinderen te beleven. Ook zijn, naast vrienden nu ook mijn tante en neef mee geweest, die dit vast wel vaker zullen doen… Ze weten nu allemaal hoe men daar leeft, woont, hoe het gaat, hoe het ruikt, ervaren de armoede, maar ook hebben ze gezien wat dit land en de mensen voor mij betekenen en waaraan ik mijn hart heb gegeven. Ik ben heel erg blij dat we dit nu ook als gezin en familie goed kunnen delen.

Tienermoeder programma
Dit jaar staat in het teken van de tienermoeders van KIANDUTU. Hier is veel aandacht aan besteed. Ze krijgen voorlichting op KOP door de lokale medewerkers van KOP/Macheo. Met dank aan een hele grote sponsor hebben we samen met de deskundige medewerkers van Macheo intussen 20 tienermoeders kunnen screenen om in het programma te komen. Voordat dit echt een feit is, gaan er zeker 3 a 4 gesprekken aan vooraf, waarin heel duidelijk gevraagd wordt naar motivatie, toekomstperspectief en hoe ze hun leven inhoud willen geven met een kindje in hun bestaan erbij. We willen echt gemotiveerde meisjes die terug willen naar school of die een beroepsopleiding willen volgen. Dit zijn geen gemakkelijke vragen en daar zijn de Keniaanse tienermoeders niet in getraind. Met behulp van counselors heeft dit goed vorm gekregen. Het was heel boeiend om te zien hoe dit gaat en ook wanneer er vragen zijn die hun raken. Het uiteindelijke doel van Macheo en KOP voor de tienermoeders is: Moving towards a society where teenage mothers feel safe, respected and well equipped to fulfill their mother role.

De bedoeling is nu dat er een overzicht komt, welke meisjes wat willen volgen aan onderwijs, wat de kosten zijn en hoe lang dit duurt. Zo zijn er intussen een paar meisjes die een naaimachine in bruikleen hebben gekregen om kleding te (ver)maken. Voordat ze deze naaimachine in bruikleen kregen, moesten ze eerst op onderzoek uit gaan om te kijken wat de kosten waren en welke mogelijkheden het heeft; geen gemakkelijke opgave, maar uiteindelijk hebben ze zich wel goed voorbereid. Op die manier hopen we de verantwoordelijkheid ook te vergroten. Ook is er een breimachine gekocht voor een tienermoeder die truien voor de schoolkinderen gaat breien. Het is een mooi proces om te volgen. Ze hebben geen idee wat het allemaal kost, daarom worden ze ook zelf er op uitgestuurd om dit te onderzoeken; dit was wel een eyeopener voor hen, heel spannend.

 

Terwijl ik daar in Kiandutu rondliep en met deze tienermoeders in gesprek was, voelde ik een grote verbondenheid met hen, terwijl de verschillen zo groot zijn. Ik wilde zo graag dat ze de kans krijgen om naar school te gaan, een vak te leren, om jong te zijn, om vrienden te hebben, om zorgeloos te zijn… helaas, zij zijn gebonden, dragen de verantwoording voor een kind en hun toekomstperspectief is weg. Dat is wat ze allemaal vertellen in de gesprekken. Hartverscheurend om de verschillen te ervaren, maar ook geweldig dat we met onze sponsoren iets kunnen realiseren van hun droom. Ik besef heel goed dat dit alleen kan door de betrokkenheid van onze vrienden van KOP, daar zijn we jullie allemaal heel dankbaar voor.

 

De tienermoeders hebben onderling ook een band gekregen, ook dat is boeiend om te zien. Ze zitten allemaal in dezelfde situatie. Ze leren te praten over hun situatie. Op KOP krijgen ze voorlichting over familyplanning, voorbehoedsmiddelen, sexualiteit. Ze komen iedere week graag weer naar de seminars op KOP. KOP is een ontmoetingsplek geworden voor lotgenoten, hier kunnen ze hun verhaal kwijt, hier zijn deskundigen die met hen praten, die hen echt verder helpen naar de toekomst. We zijn ontzettend blij met de samenwerking en deskundigheid van Macheo. Hierdoor wordt dit allemaal mede mogelijk gemaakt. Samen hebben we in Kiandutu al veel bereikt.

Tijdens ons bezoek is de baby van dit jonge echtpaar overleden aan een longontsteking. De moeder is 18 jaar en de vader is 20 jaar, beide waren zo gelukkig met hun kindje. Na een dag rouwen pakten ze de draad weer op en zeiden: we moeten verder, het kindje werd begraven en de ouders gingen weer aan het werk. Zo verdrietig om dit te zien, maar ook zoveel veerkracht als deze jonge mensen ons lieten zien…

En hoe gaat het verder op KOP…
Het ondervoede kind programma gaat goed. Het buitenverblijf, de hele grote box, wordt intensief gebruikt. Er zitten nu ruim 30 kindjes op KOP die in twee ruimtes verblijven. Tijmen heeft eindeloos bellen geblazen met hen. Heel veel gejuich en lawaai leverde dat op, prachtig om te zien, iedere bel was voor hen hilarisch en ze willen ze allemaal stuk maken. Ze ontwikkelen zich veel beter, leren te spelen, gebruiken hiervoor nu veel beter hun hersenen (door de voeding) en de moeders krijgen voorlichting over koken, gevarieerde voeding en hygiëne.

De klas met de drop-outs is volop in ontwikkeling, ieder trimester halen 15 kinderen de toets voor de primary school, waar ze dan heen mogen, een mooie score. De juf geeft goed les, heeft overwicht, kent de kinderen goed, signaleert problemen, schakelt op tijd hulp in, sport met de kinderen en is erg betrokken. De social worker volgt deze kinderen daarna op de primary school, zodat de resultaten ook inzichtelijk blijven. Ook begeleiden ze de gezinnen van deze kinderen. Meestal is er een goed resultaat, een enkeling gaat niet meer naar school doordat ze geen stimulans van thuis krijgen of er geen geld is. Dat zijn de schrijnende gevallen. Je kunt stellen dat 80% wel verder gaat, dat is voor Kiandutu een mooie score.

 

Het ‘Mother to Child programma’ loopt goed, er wordt voorlichting gegeven op KOP, met prachtige platen over de bevalling. Iedereen gaat er graag naar toe. Om dit mee te maken is ook geweldig, Teresa betrekt de vrouwen in haar verhaal, mooi om te zien hoe de interactie gaat. Familyplanning is een heel belangrijk onderwerp, ook in Kiandutu willen de vrouwen echt geen grote gezinnen, helaas is het vaak door verkrachting of onder invloed van illegaal drankgebruik dat ze toch weer zwanger raken… Sterilisatie of andere anticonceptie is zeer gewenst en dat realiseren we ook voor hen. Ik heb in de Kiandutu kliniek geholpen met de sterilisaties van de vrouwen, niet te geloven hoe dat gaat. Vergeleken met de hygiënische zorg in het ziekenhuis waar ik werk, is het werkelijk verbazend dat er zo weinig infecties optreden naderhand. Het enige wat steriel is, zijn de handschoenen en instrumenten. Iedereen loopt in en uit tijdens de ingreep en achter de (half openstaande) deur is de wachtkamer met vele huilende baby’s en vrouwen die heel lang wachten….

 

Home based care is voor Teresa en Gladys is een dagelijkse gang door de sloppenwijk. Voorzien van een goed gevulde oranje verbandtas (gesponsord vanuit het ziekenhuis) zijn ze herkenbaar door de bewoners. Onderweg worden ze veel aangehouden omdat iedereen wel iemand kent die in nood zit en zorg en behandeling nodig heeft. Hiervan wordt een notitie gemaakt en op de volgende ronde worden deze patiënten bezocht. Afhankelijk van de aandoening worden er medicijnen gegeven of men wordt doorverwezen naar het lokale ziekenhuis. Mooi om een dag met hen mee te lopen.

 

Individual Treatment wordt gegeven aan hen, waarvan de ouders niet in staat zijn de kosten van een opname, operatie, behandeling of anders te betalen. Zo zijn Dennis, Brian, Eric en anderen gesponsord door vrienden van KOP en Macheo. Een paar kinderen hebben een rolstoel gekregen; ongelooflijk zoveel geluk en mogelijkheden hen dat geeft. Daardoor kan de moeder weer werken en geld verdienen voor het gezin, de kinderen hoeven niet meer op hun rug te hangen, wat hen belemmert in het werken buitenshuis. Door het geven van de rolstoel zijn moeder en kind mobiel.
Door alle programma’s loopt het empowerment heen, alle gezinnen worden gevolgd en dat zijn er heel veel. De mensen die er werken hebben voldoende kennis van zaken, ze kennen de weg goed in Kiandutu en zijn intussen een baken voor de bevolking daar geworden.

 

Op KOP hangt het weekprogramma aan de muur, volgens dat schema wordt er gewerkt. Er is geen computer, geen bureaustoel, geen elektriciteit, maar wel hele enthousiaste mensen die er zin in hebben en die genieten van het werken in Kiandutu. Het is niet voor te stellen dat het zo simpel en eenvoudig gaat, maar dit werkt daar goed. Ze starten de week met gebed en sluiten de week ook af met gebed, altijd weer mooi om mee te maken. Het geloof wordt heel erg uitgedragen. Hierin spreken ze altijd weer de dank uit naar de sponsoren, maar ook dat ze de kans krijgen om als medewerker te werken voor KOP/Macheo. Het hebben van een baan is ook daar absoluut niet vanzelfsprekend, de werkeloosheid is daar enorm. Goed om zo onze steun te bieden.

Hartelijk dank voor uw hulp

Ik wil jullie namens KOP en hen allen weer bedanken voor de steun die we als KOP ondervinden, iedere bijdrage komt daar waar het zo nodig is. De vaste kosten van 1600 euro per maand zijn voor de programma’s. Het tienermoeder project wordt betaald uit specifieke sponsorbedragen en kost per meisje tussen de 400 en 500 euro. Dat staat los van de maandelijkse lasten. Wil je eenmalig of maandelijks een bedrag overmaken; dit is natuurlijk heel erg welkom op:
Stichting KOP; NL55 INGB 0003 6550 57

 

We hebben een ANBI (Algemene Nut Beogende Instellingen) status en staan ingeschreven bij de belastingdienst; hierdoor kunnen giften afgetrokken worden van de belasting. Stuur de nieuwsbrief door aan mensen waarvan je denkt dat ze geïnteresseerd zijn, wil je meer weten over KOP en Macheo, maak dan een afspraak via ons mailadres: info@kopkenya.nl of bel me op +31 6 2632 8222

 

Hartelijke groet, asanti sana, namens allen,
Jannie Meijer-Martens